Zawód detektyw: sztuka improwizacji

Dzisiaj kilka informacji o tym jak sztuka improwizacji może pomóc w zawodzie detektywa. Praca prywatnego detektywa wymaga wielu umiejętności – cierpliwości, wytrwałości i improwizacji. Detektyw to zawód, w którym trzeba być bardzo dobrym aktorem, choć nie możemy wcześniej zapoznać się ze scenariuszem. Działamy na żywym organizmie a często właśnie umiejętności improwizacji mogą uratować nasze zadanie. Improwizacja to sztuka mówienia „z głowy”, reagowania na bieżąco w sposób naturalny i niezaplanowany. Działamy ad hoc, a mamy wyglądać, jakbyśmy doskonale wiedzieli co robimy i o czym mówimy. W zawodzie detektywa improwizacja nie jest działaniem na skróty, czy też efektem nieprzygotowania. Jest efektem potrzeby szybkiej adaptacji do sytuacji jaka niespodziewanie nas spotkała.

Sztuka improwizacji w zawodzie detektywa

Prywatny detektyw nigdy nie wie, co będzie dalej. Możesz być na obserwacji,
siedzieć w samochodzie, a przez kilka godzin nic się nie dzieje. Nagle ochroniarz stuka
w okno, a Twoje serce na moment przestaje bić. W jednej chwili musisz otworzyć okno i zacząć improwizować.

Prywatny detektyw przed realizacją danej obserwacji zawsze przygotowuje chociaż podstawową wersję zdarzeń, dzięki której może wytłumaczyć zainteresowanej nami osobie co robi w danym miejscu i czasie. Wersja im prostsza i oczywista, tym lepsza.
Oczywiście nie da się przygotować na każdą sytuację, która może się wydarzyć, ani na każde pytania które mogą zostać nam zadane. Jednak z biegiem czasu, a co za tym idzie z rosnącym doświadczeniem, jesteśmy w stanie bardzo szybko zaadaptować się do danej sytuacji i zachować naturalnie.

Najważniejsze jest, aby być przygotowanym tak bardzo, jak to tylko możliwe. Trzeba wiedzieć wiele o miejscu, w którym będziemy działać, a także o tym, co w danym miejscu jest uznawane za normalne, a co może wzbudzić zainteresowanie. Im teren mniej zaludniony, a co za tym idzie bardziej hermetyczna grupa osób, tym trudniej. Wszędzie da się prowadzić czynności, a kluczem do sukcesu jest zachowanie spokoju.
Z mojego doświadczenia wynika, że niezależnie od tego, jak dobrze przygotowaliśmy się do realizacji danego zadania, nie zawsze wszystko będziemy mogli przewidzieć. Działamy przecież na „żywym organizmie”. Co chwilę się coś zmienia, dlatego potrzebna jest umiejętność improwizacji. Pisząc mój artykuł o tym jak zostać dobrym detektywem, improwizacje umieściłem jako jeden z kluczowych elementów wywiadowcy. Na bazie własnego doświadczenia stworzyłem kilka zasad improwizacji w zawodzie detektywa.

7 złotych zasad improwizacji

1. Pewność siebie – należy być pewnym siebie oraz tego co się robi i mówi. Nie można pozwolić sobie na nerwowość czy skrępowanie. Należy pamiętać o odpowiedniej postawie ciała, pewnym, spokojnym wypowiadaniu zdań oraz o uśmiechu – często to on może pomóc w wiem sytuacjach.
2.  Skupienie – ważne jest, aby nie tracić koncentracji na rozmowie oraz wnikliwie na bieżąco analizować różnego rodzaju dostępne rozwiązania. Nie można jednak zapominać o wszystkim, co dzieje się wokół nas, ponieważ zdarza się, że ktoś właśnie za pomocą rozmowy, chce odwrócić naszą uwagę od czegoś istotnego.
3.  Słuchaj ludzi – umiejętne słuchanie ludzi często wystarczy, aby załatwić cała sprawę. Odpowiednie podejście oraz okazanie szacunku na starcie pozwoli nam podjąć próbę odnalezienia się w nowej sytuacji. Dając sobie czas na słuchanie danej osoby dajemy czas tak na prawdę sobie na opracowanie planu, dzięki czemu możesz odpowiednio zareagować.
4. Trzymaj się swojej historii – jeśli ustaliłeś jedną legendę (wersję zdarzeń), aby np. wytłumaczyć co robisz w danym miejscu, trzymaj się jej. Im prostsza historia, tym łatwiej będzie ją obronić a także szybciej zostanie zaakceptowana przez drugą stronę.
5. Kontakt wzrokowy – bez kontaktu wzrokowego ludzie szybko zorientują się, że coś może nie grać. Jeżeli już kontakt został zainicjowany, nie można się bać rozmawiać i patrzeć komuś w oczy. Można to wytrenować. Należy często rozmawiać z ludźmi, aby wyrobić w sobie umiejętność utrzymywania odpowiedniego kontaktu wzrokowego. Oczywiście nie można przesadzać. Najważniejsza jest naturalność.
6.  Zachowaj spokój – w większości sytuacji w przypadku potrzeby nagłego działania, podczas którego nie jesteśmy przygotowani na odpowiedź, agresywne zachowanie z naszej strony zupełnie zniweczy całe zadanie. Jeżeli np. ktoś zauważył nas w miejscu, w którym nie powinniśmy się znajdować, kierowanie wobec niego agresji lub gróźb może skończyć się bardzo niekorzystnie. Chodzi nam przecież o to, aby w takiej sytuacji dana osoba zaakceptowała to, że znajdujemy się w danym miejscu.
7. Przejmij inicjatywę – jeżeli nie wiesz co zrobi druga strona i ciężko to przewidzieć, lepiej przejąć inicjatywę. Łatwiej będzie komuś uwierzyć w naszą wersję zdarzeń, gdy sami zaczniemy o niej opowiadać niż wtedy, gdy będzie odpowiedzią na zadane pytanie.