Oprogramowanie szpiegujące telefon. Wszystko co musisz wiedzieć!

Co musisz wiedzieć?

Oprogramowanie szpiegujące telefon, znane również jako spyware, to zaawansowane narzędzia cyfrowe zaprojektowane do monitorowania, śledzenia i zbierania danych z telefonów komórkowych i innych urządzeń mobilnych bez wiedzy lub zgody użytkownika. Te programy mogą rejestrować różnorodne aktywności, w tym połączenia telefoniczne, wiadomości tekstowe, e-maile, lokalizację GPS, a także informacje z aplikacji społecznościowych i komunikatorów.

Pierwotnie, oprogramowanie do inwigilacji było rozwijane głównie w celach bezpieczeństwa narodowego i zwalczania przestępczości, oferując organom ścigania i agencjom wywiadowczym narzędzie do monitorowania podejrzanych i zapobiegania działaniom kryminalnym lub terrorystycznym. Dzięki nim możliwe było śledzenie komunikacji, lokalizacji i innych kluczowych danych, co mogło przyczynić się do ochrony bezpieczeństwa publicznego i narodowego.

Jednak z biegiem czasu, rosnąca dostępność i zaawansowanie tych technologii spowodowały, że zaczęły one znajdować zastosowanie również poza stricte bezpieczeństwem narodowym. Programy te są obecnie wykorzystywane w szerokim spektrum kontekstów, w tym w celach korporacyjnych do monitorowania pracowników, w sporach sądowych, a także przez osoby prywatne, np. w kontekście nadzoru rodzicielskiego lub, niestety, w nieetycznych celach takich jak stalking czy inwigilacja bez zgody.

Kontrowersje wokół oprogramowania do inwigilacji wynikają przede wszystkim z ich potencjalnego nadużycia, prowadzącego do naruszeń prywatności, wolności słowa i innych podstawowych praw człowieka. Debata na temat etycznych i prawnych aspektów używania takich narzędzi jest nadal bardzo żywa, podkreślając potrzebę zrównoważenia między potrzebami bezpieczeństwa a ochroną prywatności i wolności obywatelskich.

Oprogramowanie szpiegujące telefon – najsłynniejszy Pegasus

Program do inwigilacji telefonów o nazwie Pegasus, stworzony przez izraelską firmę NSO Group, jest jednym z najbardziej zaawansowanych narzędzi szpiegowskich, jakie są obecnie dostępne na rynku. Pozwala on na zdalny dostęp do smartfonów, umożliwiając monitorowanie wiadomości tekstowych, połączeń telefonicznych, e-maili, lokalizacji GPS oraz danych z aplikacji takich jak WhatsApp, Facebook, Skype i wielu innych.

Pegasus może infekować telefony z systemami iOS i Android, często nie wymagając żadnej interakcji ze strony użytkownika, na przykład przez kliknięcie w złośliwy link. W niektórych przypadkach program jest w stanie zainfekować urządzenie poprzez tzw. „zero-click” ataki, które wykorzystują nieznane wcześniej luki bezpieczeństwa (tzw. zero-day vulnerabilities) w oprogramowaniu telefonu.

Po zainstalowaniu na urządzeniu, Pegasus działa w ukryciu, nie dając użytkownikowi żadnych sygnałów swojej obecności. Program jest zdolny do zbierania niemal każdego rodzaju danych, w tym nagrywania rozmów telefonicznych i otoczenia, robienia zdjęć za pomocą kamery, śledzenia klawiatury i dostępu do historii przeglądarki.

Pegasus stał się przedmiotem kontrowersji i krytyki ze względu na możliwości naruszenia prywatności i został rzekomo wykorzystany przez niektóre rządy do inwigilacji dziennikarzy, aktywistów praw człowieka, polityków opozycji i innych osób uznanych za zagrożenie dla danego reżimu. Jego użycie wzbudza poważne obawy dotyczące etyki i legalności w kontekście prawa do prywatności i wolności słowa.

Nie tylko Pegasus jako oprogramowanie szpiegujące telefon

W świecie cyfrowym, oprócz szeroko dyskutowanego Pegasusa, istnieje cała gama zaawansowanych narzędzi i programów szpiegowskich, które są stosowane w różnych celach, od bezpieczeństwa narodowego po inwigilację osób prywatnych. Poniżej przedstawiam rozbudowany opis kilku takich systemów:

FinFisher, znany również jako FinSpy, jest produktem niemieckiej firmy FinFisher GmbH, specjalizującej się w tworzeniu oprogramowania szpiegowskiego dla organów ścigania i służb wywiadowczych na całym świecie. FinFisher jest w stanie działać na wielu platformach, w tym Windows, macOS, Linux, Android i iOS, co czyni go niezwykle wszechstronnym narzędziem do monitorowania. Oferuje szeroki zakres możliwości, w tym przechwytywanie komunikacji, śledzenie lokalizacji GPS oraz zbieranie danych z zainfekowanych urządzeń. Został zaprojektowany, aby być dyskretnym i trudnym do wykrycia, co umożliwia organom ścigania prowadzenie skomplikowanych operacji inwigilacyjnych.

Hacking Team’s RCS (Remote Control System), znany także jako Galileo, został stworzony przez włoską firmę Hacking Team. Jest to kompleksowe rozwiązanie do nadzoru, które pozwala na infekowanie zarówno smartfonów, jak i komputerów, umożliwiając zdalne monitorowanie niemal wszystkich aspektów działania urządzenia. RCS może przechwytywać teksty, e-maile, połączenia telefoniczne i pliki, dając użytkownikom pełny wgląd w aktywność na monitorowanym urządzeniu. RCS był przedmiotem kontrowersji ze względu na jego potencjalne zastosowanie do inwigilacji obywateli przez rządy.

Candiru to tajemnicza izraelska firma cybernetyczna, która tworzy oprogramowanie szpiegowskie dla rządów i służb wywiadowczych. Jej produkty są zaprojektowane do infekowania i monitorowania komputerów, smartfonów i innych urządzeń cyfrowych. Candiru specjalizuje się w wykorzystywaniu luk zero-day, co pozwala jej narzędziom na omijanie nowoczesnych zabezpieczeń i infekowanie urządzeń bez wiedzy użytkowników.

Hermit, opracowany przez włoską firmę technologiczną RCS Lab, to kolejne narzędzie szpiegowskie zdolne do infekowania urządzeń z systemami Android i iOS. Hermit umożliwia zdalne monitorowanie aktywności urządzenia, w tym rejestrowanie połączeń, przechwytywanie wiadomości oraz śledzenie lokalizacji, co czyni go potężnym narzędziem do nadzoru.

DarkMatter to firma z Zjednoczonych Emiratów Arabskich, która opracowała różnorodne narzędzia do cyberinwigilacji. Jej oprogramowanie szpiegowskie jest zdolne do monitorowania i zbierania danych z urządzeń mobilnych i komputerów, służąc zarówno celom rządowym, jak i komercyjnym. DarkMatter była przedmiotem skrutynium ze względu na zarzuty dotyczące naruszeń prywatności i praw człowieka.

NSO Group’s Q Suite to zestaw narzędzi do cyberinwigilacji oferowanych przez NSO Group, firmę odpowiedzialną za Pegasusa. Q Suite zawiera różnorodne narzędzia i funkcje, które pozwalają na kompleksowe monitorowanie i zbieranie danych z zainfekowanych urządzeń. Podobnie jak Pegasus, Q Suite jest skierowany głównie do agencji rządowych i służb wywiadowczych, zapewniając im zaawansowane możliwości inwigilacji.

Oczywiście, przedstawiona lista oprogramowań do inwigilacji i monitorowania jest jedynie wierzchołkiem góry lodowej w kontekście dostępnych narzędzi szpiegowskich. Istnieje zapewne wiele innych potężnych i niejawnych programów, które nie zostały ujawnione opinii publicznej lub są używane wyłącznie w bardzo ograniczonych i ściśle kontrolowanych środowiskach, takich jak operacje specjalne służb wywiadowczych, wojskowych czy rządowych.

Rozwój technologii cyfrowych, postępy w dziedzinie kryptografii i stale zmieniający się krajobraz cyberbezpieczeństwa sprzyjają powstawaniu nowych, zaawansowanych metod inwigilacji. Wiele z tych narzędzi wykorzystuje skomplikowane techniki, takie jak wykorzystanie luk zero-day, zaawansowana inżynieria społeczna czy innowacyjne metody infekcji, aby ominąć istniejące zabezpieczenia i zachować swoją działalność w tajemnicy.

Jest również prawdopodobne, że wiele rządów i organizacji prywatnych inwestuje w rozwój własnych, specjalistycznych narzędzi do inwigilacji, które nie zostały i mogą nigdy nie zostać ujawnione publicznie. Taka niejawność jest często kluczowa dla skuteczności tych narzędzi, ponieważ ich wykrycie mogłoby prowadzić do opracowania skutecznych metod obrony i neutralizacji.

W związku z tym, choć dostępna wiedza na temat istniejących narzędzi szpiegowskich jest już sama w sobie niepokojąca i prowokuje do dyskusji na temat prywatności i etyki, musimy być świadomi, że rzeczywisty zasięg i możliwości globalnego arsenału narzędzi do inwigilacji mogą być znacznie większe i bardziej złożone niż to, co jest obecnie znane. Ta niewiedza stanowi dodatkowe wyzwanie dla obrony cyfrowej, prywatności i bezpieczeństwa na poziomie indywidualnym i instytucjonalnym.

Metody Infekcji

Oprogramowanie szpiegowskie, takie jak Pegasus, opracowywane przez różne organizacje na całym świecie, wykorzystuje skomplikowane i wyrafinowane metody, aby uzyskać nieautoryzowany dostęp do celowanych urządzeń mobilnych. Te techniki infekcji są zaprojektowane, aby omijać tradycyjne zabezpieczenia i wykorzystywać zarówno technologiczne, jak i ludzkie słabości. Rozbudowując opisane wcześniej metody, można zauważyć różnorodność i złożoność tych technik:

Zaawansowane wykorzystanie luk zero-day: Oprogramowanie szpiegowskie często korzysta z nieznanych wcześniej lub niezałatanych luk w oprogramowaniu (zero-day vulnerabilities), co umożliwia ich twórcom infiltrację urządzeń bez wykrycia. Te luki są szczególnie cenne, ponieważ nie istnieją na nie jeszcze żadne oficjalne łatki, co sprawia, że oprogramowanie szpiegowskie może działać niezauważenie przez długi czas. Specjaliści od cyberbezpieczeństwa i twórcy oprogramowania prowadzą nieustanną walkę, aby jak najszybciej identyfikować i łatać te luki, jednak proces ten jest trudny i złożony.

Wyrafinowana inżynieria społeczna i phishing: Metody te polegają na manipulowaniu użytkownikami, aby skłonić ich do wykonania określonych działań, takich jak kliknięcie w złośliwy link lub otwarcie zainfekowanego pliku. Ataki phishingowe stają się coraz bardziej wyrafinowane, często imitując wiarygodne źródła i wykorzystując techniki psychologiczne, aby zwiększyć swoją skuteczność. Edukacja użytkowników i świadomość zagrożeń są kluczowymi elementami w obronie przed tego typu atakami.

Innowacyjne ataki „zero-click”: Te metody nie wymagają żadnej interakcji ze strony użytkownika, co czyni je szczególnie niebezpiecznymi. Ataki „zero-click” mogą wykorzystywać luki w popularnych aplikacjach komunikacyjnych lub systemach operacyjnych, aby automatycznie zainstalować szkodliwe oprogramowanie na urządzeniu ofiary. Takie ataki są trudne do wykrycia i mogą skutecznie zainfekować urządzenie bez jakiejkolwiek świadomości ze strony użytkownika.

Eksploatacja sieci mobilnych: Niektóre oprogramowania szpiegowskie mogą wykorzystywać podatności w infrastrukturze sieciowej, umożliwiając zdalną instalację oprogramowania na urządzeniach korzystających z danej sieci. Ataki te mogą obejmować manipulację sygnałem sieciowym lub wykorzystywanie słabości w protokołach komunikacyjnych.

Wsparcie zainfekowanych aplikacji i aktualizacji: Niektóre metody infekcji polegają na kamuflowaniu oprogramowania szpiegowskiego jako legitne aplikacje lub aktualizacje oprogramowania. Użytkownicy, instalując coś, co wydaje się być zaufaną aplikacją lub niezbędną aktualizacją, nieświadomie zezwalają na instalację szkodliwego oprogramowania.

Wykorzystanie sprzętu i firmware’u: Bardziej zaawansowane ataki mogą celować bezpośrednio w sprzęt lub firmware urządzenia, co pozwala na głęboką infiltrację z potencjalną możliwością uniknięcia wykrycia przez standardowe oprogramowanie antywirusowe.

Jakie dane może zbierać oprogramowanie szpiegujące telefon

Oprogramowanie szpiegowskie, takie jak Pegasus i inne zaawansowane narzędzia do inwigilacji, może zbierać bardzo szeroki zakres danych z zainfekowanych urządzeń. Zdolności te czynią je potężnymi narzędziami do monitorowania, które mogą naruszać prywatność i bezpieczeństwo danych. Oto niektóre z kluczowych informacji, które mogą być zbierane:

1. Komunikacja osobista: Oprogramowanie szpiegowskie może przechwytywać i rejestrować teksty wiadomości SMS, e-maile, wiadomości wysyłane za pośrednictwem aplikacji komunikacyjnych takich jak WhatsApp, Messenger, Telegram, itp. Może to obejmować zarówno treść, jak i metadane takie jak daty, godziny i odbiorcy.
2. Połączenia telefoniczne: Możliwe jest nagrywanie połączeń telefonicznych wchodzących i wychodzących, w tym informacji o numerach dzwoniących, czasie trwania połączeń i, w niektórych przypadkach, ich treści.
3. Historia przeglądarki i aktywność online: Oprogramowanie szpiegowskie może zbierać dane dotyczące odwiedzanych stron internetowych, wyszukiwanych zapytań oraz innej aktywności online, co może zdradzać zainteresowania, nawyki i zachowania użytkownika.
4. Dane lokalizacyjne: Zaawansowane narzędzia szpiegowskie mogą śledzić lokalizację urządzenia za pomocą GPS, sieci Wi-Fi lub triangulacji sieci komórkowej, oferując dokładny obraz ruchów i miejsc pobytu osoby.
5. Dostęp do plików i multimediów: Oprogramowanie to może uzyskać dostęp do zdjęć, filmów, muzyki, dokumentów i innych plików przechowywanych na urządzeniu, co może dostarczyć szereg prywatnych i poufnych informacji.
6. Dane aplikacji i kont: Informacje zainstalowanych aplikacji, w tym dane logowania do kont online, portali społecznościowych, kont bankowych, itp., mogą być również zbierane, co zwiększa ryzyko nadużycia finansowego i kradzieży tożsamości.
7. Klawiatura i wprowadzanie danych: Niektóre programy szpiegowskie mogą rejestrować, co użytkownik wpisuje na klawiaturze (keylogging), co umożliwia przechwycenie haseł, wiadomości i innych wrażliwych informacji wprowadzanych bezpośrednio przez użytkownika.
8. Aktywność mikrofonu i kamery: Możliwość zdalnego uruchamiania mikrofonu i kamery umożliwia nie tylko podsłuchiwanie rozmów, ale także nagrywanie obrazu i dźwięku z otoczenia urządzenia, co stanowi poważne naruszenie prywatności.
9. Informacje o systemie i sieci: Oprogramowanie szpiegowskie może zbierać dane techniczne o urządzeniu, takie jak jego specyfikacja, używany system operacyjny, informacje o sieci i połączeniach, co może pomóc w dalszym jego monitorowaniu lub infekowaniu.

Zebranie tak szerokiego zakresu danych osobowych i poufnych informacji podkreśla potencjał naruszenia prywatności i bezpieczeństwa przez oprogramowanie szpiegowskie, co jest powodem do znacznego niepokoju w kontekście ochrony danych osobowych i praw człowieka.

Dlaczego nawet służby powinny mieć ograniczone zaufanie do takiego oprogramowania?

Kiedy mowa o zaawansowanym oprogramowaniu szpiegowskim, takim jak Pegasus, zrozumienie zakresu dostępu do zebranych danych jest kluczowe dla oceny potencjalnych zagrożeń i implikacji prywatności. Chociaż głównym celem takich narzędzi jest umożliwienie instytucjom, które nabyły licencje (takim jak agencje wywiadowcze, organy ścigania czy rządy), monitorowanie określonych celów, istnieje poważne ryzyko, że dostęp do tych danych nie jest tak ograniczony, jak mogłoby się wydawać.

Szeroki dostęp do danych:

Pierwszym i najbardziej oczywistym problemem jest fakt, że właściciele i twórcy oprogramowania szpiegowskiego potencjalnie mają dostęp do wszystkich danych, które są przechwytywane przez ich narzędzia. Oznacza to, że nie tylko autoryzowane agencje mogą analizować wrażliwe informacje, ale również prywatne firmy stojące za rozwojem tych technologii. W zależności od polityk wewnętrznych i zabezpieczeń, dane te mogą być przechowywane, analizowane lub nawet wykorzystywane w sposób, który wykracza poza pierwotne intencje.

Brak transparentności i nadzoru:

Problemem jest brak transparentności w zakresie tego, jak i do jakich danych mają dostęp twórcy oprogramowania szpiegowskiego. Bez jasnych regulacji i zewnętrznego nadzoru, trudno jest określić zakres danych, do których mają dostęp, jak są one chronione, oraz czy i w jaki sposób mogą być one wykorzystywane lub sprzedawane. To brak przejrzystości i odpowiednich mechanizmów odpowiedzialności zwiększa ryzyko nadużyć.

Potencjalne nadużycia:

W świetle tych obaw, istnieje realna możliwość, że wiedza i dane zgromadzone przez oprogramowanie szpiegowskie mogą być wykorzystywane do celów niezwiązanych z bezpieczeństwem narodowym czy zwalczaniem przestępczości. Informacje te mogą stać się narzędziem w rękach osób lub podmiotów, które mogą używać ich do manipulacji, szantażu, wpływania na decyzje polityczne, ekonomiczne lub nawet osobiste życie osób monitorowanych.

Ryzyko wycieku danych:

Nie można również zignorować ryzyka związanego z bezpieczeństwem przechowywania takich danych. Historia pokazała, że nawet najbardziej zabezpieczone systemy nie są odporne na ataki i wycieki informacji. W przypadku oprogramowania szpiegowskiego, każdy wyciek danych może mieć katastrofalne skutki dla osób monitorowanych, narażając je na niebezpieczeństwo i kompromitację.

Biorąc pod uwagę te aspekty, staje się jasne, że szeroki dostęp do danych przechwytywanych przez oprogramowanie szpiegowskie stanowi znaczące zagrożenie dla prywatności i bezpieczeństwa. To podkreśla potrzebę zaostrzenia regulacji dotyczących rozwoju, sprzedaży i użytkowania takich narzędzi, a także wprowadzenia surowszych mechanizmów nadzoru i kontroli, które ograniczą potencjalne nadużycia i zapewnią ochronę danych osobowych na każdym etapie.

Kto może kupić tak zaawansowane oprogramowanie szpiegujące telefon?

Proces nabycia licencji na zaawansowane oprogramowanie szpiegowskie, takie jak Pegasus, otacza aura tajemniczości i ścisłej kontroli, co czyni go tematem fascynującym, lecz zarazem niepokojącym. Firmy produkujące te narzędzia, takie jak izraelska NSO Group, podkreślają ich rolę w walce z globalnymi zagrożeniami, lecz proces zakupu i weryfikacji potencjalnych klientów jest otoczony ścisłymi zasadami i regulacjami, które mają na celu zapobieganie nadużyciom.

Ograniczony i wyselekcjonowany rynek

Pierwszym i podstawowym krokiem w procesie nabycia jest określenie potencjalnego klienta. Nie jest to oprogramowanie dostępne na otwartym rynku; jego zakup jest zarezerwowany dla rządów i agencji rządowych, które mogą wykazać, że ich zamiary są zgodne z międzynarodowymi standardami prawnymi i etycznymi. To selektywne podejście budzi pytania o kryteria wyboru klientów i transparentność procesu.

Rygorystyczne procedury weryfikacji

Proces weryfikacji klienta jest równie fascynujący, co skomplikowany. Obejmuje on nie tylko ocenę legalności i etyczności zamierzonych zastosowań oprogramowania, ale także dogłębną analizę potencjalnych skutków politycznych i społecznych jego użycia. W tym kontekście pojawiają się pytania: Jak głęboko producenci zagłębiają się w motywacje i historię swoich klientów? Jakie mechanizmy są wdrożone, aby zapewnić, że oprogramowanie nie zostanie wykorzystane do celów represyjnych?

Tajemnicze negocjacje i umowy

Proces negocjacji i zawierania umów na oprogramowanie szpiegowskie przypomina scenariusz filmu szpiegowskiego, gdzie dyskusje są prowadzone w ścisłej tajemnicy, a warunki są skrupulatnie negocjowane. Umowy te są często otoczone najwyższym poziomem poufności i mogą zawierać klauzule, które szczegółowo regulują sposób użycia oprogramowania, jego monitoring i konsekwencje naruszeń.

Astronomiczne koszty

Koszt licencji na oprogramowanie szpiegowskie jest zazwyczaj astronomiczny, co dodatkowo ogranicza grono potencjalnych nabywców do instytucji rządowych z odpowiednio głębokimi kieszeniami. Wysokie ceny nie tylko odzwierciedlają zaawansowanie technologiczne i możliwości oprogramowania, ale także koszty badań i rozwoju oraz ryzyko związane z operacjami w skomplikowanym środowisku międzynarodowym.

Globalne regulacje i kontrola

Cały proces jest dodatkowo skomplikowany przez międzynarodowe regulacje kontrolujące handel technologią, która może być wykorzystywana zarówno do celów cywilnych, jak i wojskowych. Organizacje takie jak Układ z Wassenaar odgrywają kluczową rolę w nadzorowaniu i regulowaniu eksportu takiego oprogramowania, co dodaje kolejną warstwę złożoności w procesie zakupu.

Wnioski

Rozważając te aspekty, można dojść do wniosku, że nabycie zaawansowanego oprogramowania szpiegowskiego jest procesem nie tylko złożonym i kosztownym, ale również obarczonym poważnymi kwestiami etycznymi i prawnymi. Oferuje on wgląd w skomplikowaną grę interesów między producentami takich narzędzi, rządami oraz społeczeństwem obywatelskim, podkreślając potrzebę większej przejrzystości i odpowiedzialności w tym kontekście. W świecie, gdzie technologia coraz bardziej wpływa na geopolitykę i prawa człowieka, rola i odpowiedzialność producentów oraz użytkowników oprogramowania szpiegowskiego staje się tematem debaty o globalnym znaczeniu.

Czy da się wykryć oprogramowanie szpiegujące telefon takie jak np. Pegasus?

Wykrycie zaawansowanego oprogramowania szpiegowskiego, takiego jak Pegasus, może być wyjątkowo trudne, ponieważ jest ono zaprojektowane tak, aby działać w ukryciu i unikać wykrycia przez standardowe narzędzia bezpieczeństwa. Niemniej jednak, istnieją metody i narzędzia, które mogą pomóc w identyfikacji potencjalnego oprogramowania szpiegowskiego na urządzeniu:

1. Analiza ruchu sieciowego: Nieautoryzowane oprogramowanie szpiegowskie często komunikuje się z serwerem zdalnym, wysyłając zebrane dane. Monitorowanie i analiza nietypowego ruchu sieciowego wychodzącego z urządzenia może pomóc w identyfikacji podejrzanej aktywności.
2. Zaawansowane narzędzia antywirusowe i antyspyware: Niektóre wyspecjalizowane programy antywirusowe i antyspyware są wyposażone w funkcje wykrywania zaawansowanego oprogramowania szpiegowskiego. Regularne aktualizacje i pełne skanowanie systemu mogą zwiększyć szansę na wykrycie szkodliwego oprogramowania.
3. Audyt zabezpieczeń i analiza zachowania systemu: Nieoczekiwane zmiany w zachowaniu systemu, takie jak spowolnienie działania, nieoczekiwane restarty czy nietypowe komunikaty, mogą wskazywać na obecność oprogramowania szpiegowskiego. Profesjonalne audyty zabezpieczeń mogą pomóc w zidentyfikowaniu i usunięciu takiego oprogramowania.
4. Narzędzia do wykrywania inwigilacji: Istnieją specjalistyczne narzędzia i aplikacje, takie jak MVT (Mobile Verification Toolkit), które są zaprojektowane do wykrywania oznak inwigilacji i oprogramowania szpiegowskiego na smartfonach. Te narzędzia mogą analizować kopie zapasowe systemu i szukać śladów znanych taktyk i sygnatur oprogramowania szpiegowskiego.
5. Zmiany w zużyciu danych i baterii: Nadmiernie wysokie zużycie danych lub szybkie wyczerpywanie baterii mogą być oznakami działania w tle nieautoryzowanego oprogramowania szpiegowskiego.

Wykrywanie zaawansowanego oprogramowania szpiegowskiego, takiego jak Pegasus, jest złożonym procesem, który często wykracza poza możliwości standardowych narzędzi bezpieczeństwa dostępnych dla przeciętnego użytkownika. Takie oprogramowanie jest zaprojektowane, aby działać dyskretnie, minimalizując swoje ślady i unikając wykrycia przez popularne oprogramowanie antywirusowe. W związku z tym, identyfikacja i usunięcie takich narzędzi może wymagać zaawansowanej analizy systemowej, wiedzy na temat najnowszych zagrożeń cybernetycznych oraz dostępu do specjalistycznych narzędzi diagnostycznych.